واکاوی بیان شیوه های تمثیلی در قرآن کریم

تمثیل نوعی روایت منثور یا منظوم است که نویسنده در آن عوامل، وقایع و گاهی نیز محیط آن را ابداع می کند تا در سطح ظاهری یا اولیه روایت، معنایی منسجم ایجاد کنند و در همان حال، دالِ بر نظام معنایی ثانویه مرتبط باشند. تمثیل شگردی روایی است که در هر فرم یا گونه ادبی می توان از آن استفاده کرد. یکی از روش های انتقال مفاهیم در قرآن نیز قصّه گویی است. داستان های قرآن در عین واقعی بودن، از نوع قصّه های تمثیلی بوده و هر یک به طور غیرمستقیم حامل پیام و نکته ای می باشند. با عنایت به این موضوع که بخش اعظم پژوهش های قرآنی در باب نکات اخلاقی و تربیتی است و تحقیق در زمینه انواع تمثیل در قصّه ها و مَثَل های قرآنی از دیدگاه ساختار و محتوا بسیار اندک است، در این مقاله به واکاوی کارکردهای تمثیل در قرآن پرداخته شده است.